Dzień dobry, dzień dobry,
Tak dzisiaj wyglądałam o poranku jak zdałam sobie sprawę, że dzisiaj jest poniedziałek i czas wracać do pracy. Tak, tak, czasem praca ma mniej przyjazny obraz niżby chcieliśmy.
W weekend napotkałam post na insta, którego tematem wyzwania było „jak to się wszystko zaczęło”.
Dobre pytanie. A wy pamiętacie Waszą historię, kiedy postanowiliście robić to co robicie teraz?
Ja rysować i ogólnie tworzyć lubiłam od dziecka. Jestem samoukiem, nie trafiłam do szkoły artystycznej bo od dziecka słyszałam, że jak pójdę do szkoły plastycznej to będę mieszkać pod mostem bo się nie utrzymam. A kto wie, może to mógłby być jakiś luksusowy most W rodzinie sztuka płynęła we krwi, a przynajmniej od strony mamy. Pewnie po urodzeniu podano im czerwona tabletkę i powiedziano będziesz uzdolniony. Mi podano chyba coś na uspokojenia, bo ponoć byłam spokojnym dzieckiem i powiedziano: „a ty się nauczyć tego…” no i tak się uczyłam, eksperymentowałam.
Moja historia ze rysowaniem nie zawsze ma happy end i to nigdy nie jest tak, że wszystko zawsze wychodzi. Czasem to co w głowie ma piękniejszą postać niż rzeczywistość, i wtedy zazwyczaj zaczynają się nieprzyzwoite słowa pod nosem i zal, ze właśnie wyrzuciłam kilkanaście złotych dobrego papieru do kosza…ale są i dobre momenty kiedy wychodzi lepiej niż to co w głowie. Jestem tą, która dalej poszukuje swojej artystycznej drogi, bo cholerka coś kręta jest
A dzisiejszą grafikę wykonałam ołówkiem i srebrnym tuszem.
Dobra koniec tych sentymentów, do pracy kochani. Niech to będzie cudowny dzień, a może wyjdzie coś ciekawego dzisiaj
